Alle begin is moeilijk

Ik weet dat alle eerste weken lastig zijn, maar het valt me zwaarder dan verwacht. Ik heb moeite met me aan te passen aan het ritme hier, dit vooral door de jetlag (de vlucht was zoooooo lang!). De eerste paar dagen leef ik eigenlijk nog in de Nederlandse tijdzone.
Ik had ook niet verwacht dat de taal zo’n grote barrière zou zijn. Misschien een beetje naïef maar had verwacht dat een goot deel wel engels zou spreken of verstaan, maar helaas. Neem nou de huisbazin, ze verstaat en spreek geen woord engels, ik daar in tegen versta geen woord van wat zij zegt. Bij aankomst in het huis versta ik alleen mijn naam en knik maar ja, de rest gaat vanzelf met handen en voeten gebaren we wat. Of als je een taxi of een ojek (brommer) aanhoud verstaan ze je niet en spreken geen engels en probeer dan maar uit te leggen waar je naar toe wilt. Na de eerste dag heb ik het adres opgeschreven van mijn huis en dit laat ik telkens zien, om misverstanden te voorkomen wel het makkelijkste. De wereld om je heen is prachtig er gebeurt zo veel en er is zo veel te zien maar als ik er iets over wil vragen, valt het stil en kijkt de man me aan en ik zie dat hij geen idee heeft wat ik bedoel. De eerste keer achterop een ojek was een hele ervaring, je krijgt een helm op en je gaat achterop zitten. Ze rijden overal tussendoor en schieten voor auto’s, ik probeer maar niet te veel na te denken wat er allemaal kan gebeuren met deze snelheid. Het enige voordeel is wel dat ik snel op mijn bestemming ben.
De kamer waar ik in verblijf is prima, basic maar prima. M’n was wordt gedaan (zelfs gestreken) er wordt om de twee dagen schoon gemaakt en heb een koelkast, wat wil je nog meer.

Dit keer hou ik t kort, volgende keer beter! Ik kan alleen nog zeggen: thank god for the airco HET IS HIER HEET!!!

Liefs